بیست و نه سال پیش که مدرسه مِرفتُم صبحا زنگ دوم اغذیه رایگان مِدادَن ! شیرو کیک ... پرتغال ...موز ... شیر کاکائو ... پسته بسته بندی رفته... انجیر بسته بندی رفته ... هر روزی یک چیزی ! میوه هاش بهترین نوع میوه ها بود ! همه برچسب دارو یک اندازه و عالی ... کلا هر چی مِدادَن بهترینش بود ...چی کیفی مِداد خوردنش ! کم کم کونِما مَست رَفت ...! بیست و نه سال پیش هَمچی روزایی شیرو کیکایی که دادَن ره نِخوردِمُ همه ره رختِم تو حیاط مدرسه ! شیکمِمان سیر رفته بود دیگه ... از مدرسه زدم بیرون رفتم تظاهرات ...یا مرگ یا خمینی ....! روح منی خمینی ...بت شکنی خمینی ! تا شاه کفن نشود این وطن وطن نشود ! خوب راستش شاه کِفن رَفت اما ای وطن وطن نِرَفت ! بیست و نه سال گذشت ... حسرت او میوه ها به دلِما مونده ... بره یک پاکت شیر تخمی ابکی به قیمت دولتی باید برم تو صف واستم تازه دویست تومنم بدم ! خیلی وختایَم تِموم مِره به ما نِمرسه ! مگن شاه دزد بوده ! ولی مو مگم شاه دزد خوبی بود ... اگه مال ماره مُدزدید از کنارش به خودمانم مداد ! حالا چی ... تو روستاها و منطقه های محروم بچه مُحصِلا از گوشنگی غش مُکنن ! چی بُگم یَره ... چی بُگم ! تا یک چیزی مِگی مِگن ضد انقلابه ! مو ضد انقلاب نیستم بخدا ... مو ضد بدبختیم ... ضد بیچارگی ... ضد دزدی ... ضد مال مردم خوری ... ضد انحصار طلبی ... ضد همه چیزایی که ای مردم ره بدبخت تر مکنه ... ها دداش ! مو مگم ای مِردُم ره همیشه دوست داشته بشن ! نه فقط موقع رای دادن ! .... کیه که گوش کنه ؟
نقل از : وبلاگ :تلخ نوشته های يک مشهدی
